دکتر معصومه گودرزی

دکتری: دکتری تاریخ محلی دانشگاه اصفهان
کارشناسی ارشد: دانشگاه اصفهان، ۱۳۹۰
کارشناسی: دانشگاه اصفهان، ۱۳۸۸

بیمارستان فارابی اصفهان

بیمارستان فارابی اصفهان بیمارستان فارابی در شرق اصفهان در بلوار ارغوانیه واقع شده است. آغاز احداث این بیمارستان در سال 1348 ه. ش و به روایتی 1352ه. ش می باشد...
بیمارستان فارابی در شرق اصفهان در بلوار ارغوانیه واقع شده است. آغاز احداث این بیمارستان در سال 1348 ه. ش و به روایتی 1352ه. ش می باشد. به دنبال ورود دکتر جمشید ابوالحسن بختیار از امریکا به ایران، با تدابیر بهداری استان و دانشگاه اصفهان، ساختمان نیم کاره و و بدون هر گونه امکانات زندگی واقع در جاده قدیم یزد، ارغوانیه فعلی در سال 1357 به دکتر بختیار سپرده شد.وی با علاقه و جدیت هفت نفر از پزشکان عمومی را به عنوان رزیدنت روانپزشکی انتخاب نمود. در آن زمان معنای روانشناسی و روان پزشکی هنوز نامفهوم بود. دکتر بختیار الفبای روانپزشکی را به زبان انگلیسی روی کارت هایی تهیه کرد زیرا وی به خوبی نمی توانست به فارسی صحبت کند و آموزش را آغاز کرد. وی این بیمارستان تازه تاسیس را فارابی نام نهاد.با همت او بخش زنان و پس از آن مردان راه اندازی شد و بیماران از بیمارستان کاوه به فارابی منتقل شدند. این در حالی بود که هنوز امکانات اولیه ای همچون حمام را نداشت و بیماران برای هر بار استحمام به بیمارستان کاوه منتقل می شدند. در یکی از این روزها ماشین حامل بیماران که برای استحمام بیرون رفته بود تصادف کرده و عده زیادی از آنها کشته شدند. همین اتفاق دکتر بختیار و سایر رزیدنت ها را مصمم کرد تا خود مسئول تجهیز بیمارستان شوند. به واقع این مکان به فراموشخانه بیشتر شباهت داشته تا بیمارستان. با تلاش این عزیزان که به هفت جوانمرد شهرت یافتند، بیمارستان دارای تخت و صندلی، موکت، پرده و غیره شد و آرام آرام رونق گرفته و رنگ و بوی بیمارستان گرفت. به استناد خبرنامه روانپزشکان در ایران برای اولین بار این بیماران از رفتاری محبت آمیز برخوردار شدند. دیگر از بسته شدن به تنه درختان، نبود غذای گرم روزانه و نداشتن لباس مناسب کمتر اثری دیده می شد. با تلاش های دکتر بختیار و ورود دکتر منوچهر صدری و دکتر انتظاری از امریکا وضعیت بیماران و بیمارستان بهتر شد. دکتر بختیار هر شب از ساعت 10 تا 12 شب برای گروه همکارش و سایر دانشجویان علاقمندکلاس های روانکاوی می گذاشت. با استناد به خاطرات دکتر سیدمهدی حسن زاده هفت پزشکی که به هفت جوانمرد شهرت یافته بودند هر روز چندین کیلومتر بیرون از بیمارستان رفته تا آب آشامیدنی برای بیماران بیاورند زیرا بیمارستان هنوز فاقد آب آشامیدنی بود.
شاید ذکر گوشه ای از خاطرات دکتر مهدی حسن زاده بهتر خواننده را با آن فضا آشنا کند.
" در روزهای آخر کارآموزی پزشکی برای اولین بار وارد تیمارستان کاوه شدیم، سیصد بیمار روانی،عقب مانده ذهنی، پسیکوزهای مزمن در وضعیت بسیار رقت بار کنار هم بودند، بیماران با سروضع کثیف، ژولیده با شپش و حتی غل و زنجیر، برای این سیصد بیمار حتی یک روانپزشک یا پرستار هم نبود. غذا را از روی زمین و نه از درون بشقاب می خوردند. آب آشامیدنی را از درون حوضی که سرشار از آلودگی بود می نوشیدند. در محوطه بیمارستان بیماران برهنه راکرده و با شیلنگ آنها را استحمام می کردند" ایشان در ادامه گفتند این وضعیت مربوط به سال 1353 می باشد نه دو – سه قرن پیش.
دکتر حسن زاده در خاطراتش می گوید: این وضعیت تقریبا ادامه داشت تا در سال 1357ه. ش.که به همت دکتر بختیار یک گروه روانپزشکی قوی در اصفهان تشکیل شد و من نیز با این گروه به همکاری پرداختم( لمبشکن، 1389).
با توجه به مطالب فوق قضاوت را به عهده خواننده می گذاریم، ایا این گروه هفت نفره به همراه استادشان دکتر جمشید بختیار شایسته برگزاری مراسم تجلیل و یا مراسم یادبودی نیستند.
+ چهارشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۲۸
نظرات
دکتر محمد افقری
دکتر محمد افقری، سرکار خانم گودرزی گرامی موضوع بسیار جالبی را برای پژوهش انتخاب نموده‌اید. امیدوارم این مطالب مفید ادامه داشته باشد و از نتیجه تحقیقات شمابهره ببریم. با آرزوی توفیق برای شما.
شنبه ۴ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۲۲:۲۶
دکتر معصومه گودرزی
دکتر معصومه گودرزی، جناب آقای افقری از اینکه مطالب ارائه شده بنده مورد توجه قرار گرفته بسیار خشنودم ،حسن توجه شما و سایر دوستان انگیزه بیشتری برای ادامه مطالعه و پژوهشهای بعدی می باشد. با تشکر گودرزی
پنجشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۲۱:۵۲
مهدی امانی
مهدی امانی، سرکار خانم گودرزی ضمن تشکر از شما تحقیق درباره چنین موضوعاتی که قابل تأمل و توجه می باشد. به نظر شما پرداختن به چنین موضوعاتی پرداختن اهمیتی برای شهروندان و مسئولین دارد؟ از این طریق چه خدمتی می توان به علم تاریخ داشت؟
یکشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۴۸
نظر شما
نام:
ایمیل : * نمایش داده نمی‌شود
نظر شما: